Ρολάν, Ρομέν

(Rolland, Κλαμεσί, Νιεβρ 1866 – Βεζελέ, Iόν 1944). Γάλλος συγγραφέας. Αφιέρωσε το έργο του και τη ζωή του στη διάδοση ενός ουμανιστικού πιστεύω ειρήνης και αδελφοσύνης, για το οποίο ζήτησε να βρει στηρίγματα (όχι χωρίς κάποιο ιδεαλιστικό εκλεκτισμό), μαζί με τον Τολστόι, τον Γκάντι, τον Γκόρκι, στην ανατολική φιλοσοφία και στη ρωσική επανάσταση. Αναζήτησε μια τέχνη «για τον λαό», ιδιαίτερα στο θέατρο· από τα σχετικά με αυτό έργα του, πρέπει να αναφερθούν ιδιαίτερα το «Θέατρο της Επανάστασης» («Thιβtre de la Revolution»), Οι λύκοι, Νταντόν, 14 Ιουλίου, που εκδόθηκαν το 1908, 1900 και 1902. Έγραψε επίσης πολλές εξαίρετες βιογραφίες, μεταξύ των οποίων Η ζωή του Μπετόβεν (1903) και Η ζωή του Μιχαήλ-Αγγέλου (1905), Η ζωή του Τολστόι (1911), Ο Zαv Κριστόφ, που εκδόθηκε μεταξύ του 1903 και 1912 στα Τετράδια του Δεκαπενθήμερου του Πεγκί, είναι το πιο γνωστό έργο του: πρόκειται για μυθιστόρημα δέκα τόμων, όπου ο Ρ., στα ίχνη του Τολστόι, σπάει το σχήμα του αντικειμενικού μυθιστορήματος κατά το υπόδειγμα γραφής του Φλομπέρ, για να περιγράψει το αργό κύλισμα μιας ολόκληρης ζωής. Ξαναγύρισε στον τύπο του μυθιστορήματος-ποταμού, με μικρότερη αυτή τη φορά επιτυχία, με την έκδοση (1922-1933) των επτά τόμων της Μαγεμένης ψυχής (L’âme enchantιe). Κατά την έναρξη του A’ Παγκοσμίου πολέμου ο Ρ. βρισκόταν στην Ελβετία: το Πάνω από τη σύρραξη (1915), συλλογή άρθρων δημοσιευμένων στην Εφημερίδα της Γενεύης (Journal de Geneve), δημιούργησε σκάνδαλο με το έντονα αντιπολεμικό περιεχόμενό του. Λίγο αργότερα (1916) του δόθηκε το βραβείο Nομπέλ του 1915. Μεταξύ των δυο πολέμων ο Ρ. πήρε μέρος σε μερικές παγκόσμιες πρωτοβουλίες της ευρωπαϊκής διανόησης εναντίον του φασισμού και του πολέμου· το 1923 συμμετέσχε στην ίδρυση του περιοδικού Ευρώπη (Europe). Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η έντονη δραστηριότητά του ως μουσικολόγου.